Povodom 3. decembra Međunarodnog dana osoba sa invaliditetom

Danas je 30 godina otkako su Ujedinjene nacije 3. decembar proglasile Međunarodnm danom osoba sa invaliditetom.

Obeležava se u cilju razumevanja toga šta podrazumeva invalidnost (onemogućavanost) i zbog podrške pravima, dostojanstvu i blagostanju osoba sa oštećenjima, smanjenjem i/li odsustvom neke sposobnosti, koje usled onemogućavajućeg (disabling) odnosa društva, izraženog u stavovima i stvarnim prepreprekama, ne mogu da ostvare svoja prava i pun društveni učinak na ravnopravnoj osnovi s drugima, što rezultira opredmećivanjem, izolacijom, marginalizovanjem miljardu stanovnika/ca sveta, koji/e se, usled toga suočavaju sa onemogućenošću u svim aspektima života.

Rešenje je u punoj primeni Konvencije UN-a o pravima osoba sa invaliditetom, tekovinama međunarodnog pokreta osoba sa invaliditetom i ostalih (delova) pokreta za ljudska prava.

Pre 40 godina, na današnji dan, Ujedinjene nacije, uz puno učešće Međunarodne organizacije osobe sa invaliditetom usvojile su Svetski program akcija koji se odnosi na osobe sa invaliditetom za 1983-1992. Datum usvajanja ovog dokumenta, kao začetka međunarodnog delovanja na unapređenju položaja osoba onemogućavanih usled oštećenja, smanjenja ili odsustva neke sposobnosti, proglašen je Međunarodnim danom osoba sa invaliditetom.

Premda Konvencija UN o pravima osoba sa invaliditetom definiše invalidnost (onemogućenost/onemogućavanost) kao pitanje ljudskih, prava i političko pitanje, dalji rad na unapređenju položaja osmine stanovništva sveta morao bi se zasnivati na sprečavanju onemogućavanja njegovog nesmetanog življenja i društvenog učešća i na sprečavanju opšteg međusobnog onemogućavanja nesmetanog življenja i ostvarivanja prava i obaveza po bilo kom osnovu, imajući, pritom u vidu prirodne neprilike koje smo uzrokovali/e međusobnim ugrožavanjem, ugrožavanjem drugih živih vrsta i prirodnog okruženja, kao nepredvidiv uzročnik gladi, oboljenja i novih stanja, što međusobnu podršku i promenu ponašanja prema svemu što koristimo čini preduslovom ljudskog opstanka.

Početak promena mogao bi biti i to da umesto o invalidnosti, čije se značenje različito interpretira, a osnovnim ukazuje na nešto nevaljano i nepoželjno, počnemo otvoreno govoriti o tome da ljudi jedni drugima onemogućavaju nesmetano funkcionisanje i da je onemogućenost, (kao sve opštija pojava) pitanje i problem zbog koga se države ne mogu u punoj meri razviti jer se deo ljudskog iskustva, neretko više od polovine stanovništva, zbog uskraćivanja osnovnih prava, zanemaruje.

About the author: czuns

Leave a Reply

Your email address will not be published.Email address is required.